Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (farny)
- Miejscowość: Racibórz-Stare Miasto, ul. Mickiewicza
Jedna z najstarszych górnośląskich świątyń parafialnych, jedyna, która zachowała cechy wczesnego śląskiego gotyku. Wedle tradycji ufundowana w 1205 r., powstała najprawdopodobniej w połowie XIII w., wzmiankowana po raz pierwszy w 1285 r. Przy kościele mieściła się najstarsza raciborska szkoła (1302 r.) oraz założone w 1334 r. Bractwo Literackie, do którego należała m.in. Eufemia raciborska. W 1416 r. z fundacji księcia Jana II Żelaznego przeniesiono tu z zamku kapitułę kolegiacką, sekularyzowaną w 1810 r. Świątynia była wielokrotnie przebudowywana. Zachowała się pierwotna bryła gotycka z charakterystycznymi gwiaździstymi sklepieniami. Od południa do prezbiterium przylega dawny kapitularz ze skarbcem. W prezbiterium znajduje się barokowy ołtarz główny wykonany w latach 1656-1660, a w nim dwa cenne obrazy: koronacja Najświętszej Maryi Panny z połowy XVII w. oraz Wniebowzięcie NMP z 1890 r. pędzla mistrza Jana Bochenka.
W niszach pomiędzy kolumnami ołtarza znajdują się rzeźby świętych: Jana Chrzciciela, Jadwigi, Jana Ewangelisty, Elżbiety, Wacława, Sebastiana, Rocha i Floriana, w zwieńczeniu zaś figurka św. Marcelego. Od strony zachodniej do głównej bryły przylega XV-wieczna Kaplica Polska, świadectwo dawnych sporów między polsko a niemieckojęzyczną społecznością Raciborza. Ciekawostkę stanowi w niej tablica z piaskowca upamiętniająca najtragiczniejszy w dziejach Raciborza pożar z 1574 r. W lewej nawie bocznej można oglądać ciekawy nagrobek tumbowy prałata Marcina Jerzego Korrigera z 1715 r. oraz tablicę epitafijną prepozyta opolskiego i miejscowego proboszcza Andrzeja Floriana Scodoniusa (zm. w 1660 r.) z płasko rzeźbionym popiersiem i krucyfiksem herbowym.
Kościół otwierany jest przed pierwszą mszą każdego dnia ok. 5.30, zamykany jest po ostatnim nabożeństwie w danym dniu ok. 20.00
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (farny)
